مدت‌ها بود که کتاب «کار عمیق» یا "Deep Work" رو تو اکثر لیست‌های پیشنهادی کتاب برای مطالعه می‌دیدم. شاید حدود یکسال قبل بود که کتاب رو خوندم و به نظرم مفاهیم جالبی درش مطرح شده. این روزها که بیشتر از همیشه احساس می‌کنم نیاز به تمرکز روی کارهای در حال انجام و به پایان رسوندنشون دارم، تصمیم گرفتم یک‌بار دیگه بخش‌هایی رو که موقع خوندن کتاب علامت‌گذاری کرده بودم مرور کنم.
برای اینکه این مرور رو با دقت کافی انجام بدم، تصمیم گرفتم نکات مشخص شده رو اینجا هم بنویسم (طبق همون بحث مطرح شده تو پُست «هنر توجه داشتن»). کتاب دارای دو بخش کلی هستش: "The Idea" و "The Rules". تو این پُست نکات مربوط به بخش اول رو می‌نویسم.
مقدمه
- در یه فاصله‌ی ۴۴ ساله بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۲۰۱۳، «وودی اَلن»، کارگردان، نویسنده، بازیگر و کُمِدین آمریکایی، ۴۴ فیلم رو نویسندگی و کارگردانی کرد که باعث شدن نامزد کسب ۲۳ جایزه بشه (وبلاگ: یعنی کیفیت کارهاش هم قابل توجه بودن). این عدد برای فعالیت‌های هنری رقم قابل‌توجهی محسوب میشه. تو این بازه‌ی زمانی، «اَلن» کامپیوتری نداشت و تمام نوشته‌هاش رو بدون حواس‌پرتی‌های دیجیتال و با یه ماشین تحریر تایپ می‌کرد.
- درسته که «جِی.کِی رولینگ»، رمان‌نویس، فیلمنامه‌نویس و نویسنده‌ی مجموعه داستان‌های «هَری پاتر» از کامپیوتر استفاده می‌کرد، اما در زمان نگارش مجموعه‌ی «هری پاتر» در شبکه‌های اجتماعی حضور نداشت. حتی با وجود اینکه اون دوران مصادف بود با اوج‌گیری تکنولوژی و محبوبیتش در میان چهره‌های رسانه‌ای.
- البته «کار عمیق» تنها محدود به افرادی در زمان قدیم یا افراد دور از تکنولوژی نیست. مشهوره که «بیل گیتس»، بنیانگذار شرکت «مایکروسافت»، دو بار در سال خودش رو در طبیعت ایزوله می‌کرد تا در اون مدت فقط به مطالعه و فکر کردن بپردازه.
- «کار عمیق» تعدادی خاطره از نویسنده‌ها و فلاسفه‌ی اوایل قرن بیستم نیست. بلکه مهارتیه که امروزه به دو دلیل ارزش بالایی داره. دلیل اول اهمیت «یادگیری» در حفظ ارزش افراد در اقتصاد امروز هستش. در واقع افراد باید بتونن خیلی سریع چیزهای پیچیده‌ای رو یاد بگیرند و چنین مهارتی به کار عمیق نیاز داره. اگه افراد این توانایی رو در خودشون ایجاد نکنن، به احتمال زیاد از پیشرفت‌های تکنولوژی عقب می‌مونن. دلیل دوم اینه که اگه محصولی متوسط باشه، احتمال اینکه مشتری‌ها بتونن خیلی راحت نمونه‌ی با کیفیت‌تر اون رو پیدا کنن زیاده. بنابراین برای موفقیت یک محصول باید بهترین و با کیفیت‌ترین نسخه‌ی ممکنِ اون رو تولید کرد و این کار هم نیاز به کار عمیق داره.
- پاداش واقعی به کسانی تعلق نمی‌گیره که مسلط به استفاده از «فیسبوک» و سایر شبکه‌های اجتماعی هستن (که فعالیتی سطحی و راحته)، بلکه متعلق به افرادیه که می‌تونن چنین سرویس‌های نوآورانه‌ای خلق کنند (کاری به شدت عمیق و سخت که هر کسی به راحتی نمی‌تونه انجامش بده).
- فرضیه‌ی کار عمیق: در زمانهای که کار عمیق از ارزش بالایی برخورداره، توانایی افراد در انجام این نوع کار به صورت فزاینده‌ای کاهش پیدا کرده. در نتیجه افرادی که این مهارت رو در خودشون رشد میدن و اون رو مبنای حرفه‌شون قرار میدن، افراد موفقی خواهند شد.
- حتی ۳ تا ۴ ساعت کار در ۵ روز کاریِ هفته، البته بدون حواس‌پرتی و با تمرکز کامل، می‌تونه نتایج با ارزشی خلق کنه.
فصل اول: کار عمیق با ارزش است
- بعضی افراد معتقدن که ما در ابتدای یک دوره از تغییرات اساسی قرار داریم. تکنولوژی‌ها در حال تغییرند اما اکثر مهارت‌ها و سازمان‌های ما در این زمینه عقب هستن. همچنین با بهبود کارایی ماشین‌های هوشمند و کم شدن فاصله‌ی توانایی‌های انسان و ماشین، احتمال اینکه کارفرماها ماشین‌ها را به جای انسان‌ها به کار بگیرند افزایش پیدا کرده. در مواردی هم که انسان‌ها کار را انجام می‌دهند، بهبود ارتباطات و تکنولوژی‌ها باعث شده که کار از راه دور آسان‌تر از گذشته بشود و شرکت‌ها انگیزه پیدا کنند تا کارها را به افراد برجسته‌‌ی آن حوزه‌ی خاص برون‌سپاری کنند و به این ترتیب امکان بیکاری نیروهای محلی افزایش می‌یابد (وبلاگ: تجربیات دوران همه‌گیری کرونا حتی این روند رو تشدید هم کرده).
- این تغییرات اساسی همه‌ی مشاغل را حذف نمی‌کند، اما باعث تقسیم‌بندی آنها می‌شود. گرچه تعداد زیادی از افراد در این اقتصاد جدید به دلیل مکانیزه شدن مهارتشان یا ساده شدن برون‌سپاری کارشان، شغل خود را از دست می‌دهند، اما گروهی هم هستند که نه تنها کارشان را از دست نمی‌دهند، بلکه کارشان رونق بیشتری می‌گیرد.
- موفقیت ۳ گروه در این دوران بیشتر می‌شود:
۱- کارکنان با مهارت بالا: افرادی که می‌توانند خوب و خلاقانه با ماشین‌های هوشمند کار کنند.
۲- سوپر استارها: افرادی که بهترین در حوزه‌ی کاری خود هستند و افزایش ارتباطات راه دور از طریق نرم‌افزارها و ابزارهایی مثل ایمیل، به آنها امکان می‌دهد که در مشاغل مناسبی در نقاط مختلف دنیا به کار گرفته شوند.
۳- مالکان: آنهایی که به سرمایه دسترسی دارند. در اقتصاد امروزی، چنین افرادی می‌توانند شرکت‌هایی همانند اینستاگرام تاسیس کنند که یک میلیارد دلار فروخته می‌شوند، در حالیکه تنها ۱۳ نفر را استخدام کرده‌اند. در چه زمانی از تاریخ این تعداد کم از نیروی کار می‌توانست چنین ارزشی خلق کند؟
- دو توانایی اساسی برای موفقیت در اقتصاد امروز:
۱- توانایی یادگیری سریع چیزهای دشوار: از آنجایی که تکنولوژی‌ها به سرعت تغییر می‌کنند و فرآیند یادگیری پایان ندارد، باید بتوانیم بارها و بارها و خیلی سریع، به تکنولوژی‌های جدید مسلط شویم.
۲- توانایی تولید محصول سطح بالا: هم از نظر کیفیت و هم از نظر سرعت تولید، اگر می‌خواهید یک سوپراستار شوید تسلط به مهارت‌های مرتبط لازم است، اما کافی نیست. شما باید توانایی‌های بالقوه‌ی خود را به محصولی تبدیل کنید که برای مردم با ارزش باشد.
- کار عمیق امکان رسیدن به هر دو توانایی فوق را فراهم می‌کند: یادگیری، یک کار عمیق است. اگر به راحتی می‌توانید در کار خود عمیق شوید، به راحتی می‌توانید مهارت‌های لازم برای رشد و موفقیت را هم کسب نمایید. همچنین، با تمرکز بالا در هنگام کار، کیفیت خروجی در مدت زمان ثابت افزایش می‌یابد.
فصل دوم: کار عمیق کمیاب است
- با وجود اینکه قبول داریم که حواس‌پرتی پر هزینه و عمیق بودن با ارزش است، سنجش میزان تاثیر آن هزینه و این ارزش کار سختی است. وقتی نشود میزان تاثیر فعالیت‌های مختلف را در نتیجه‌ی نهایی مشخص کرد، معمولا افراد گرایش پیدا می‌کنند که کاری را انجام دهند که در همین لحظه برای آنها ساده و آسان است. به همین دلیل است که مثلا فرهنگ ارتباط و اتصال دائمی از طریق ایمیل یا پیام‌رسان‌ها، مدت‌هاست که باقی مانده. چون از طرفی، تاثیر مخرب این ارتباطات بر روی کیفیت کار به وضوح روشن نیست و از طرف دیگر، هم جواب گرفتن سریع برای افراد خوشایند است و هم ارتباط دائمی با همکاران به عنوان فعالیت روزانه راحت‌تر از این است که برای کاری که در طول روز باید انجام شود برنامه‌ریزی و تفکر انجام شود.
- وقتی مفهوم مولّد و ارزشمند بودن در شغل‌های مرتبط با فناوری مشخص نباشد، اکثر افراد به سمت معیارهایی می‌روند که در دوران «صنعتی‌شدن» ملاک بود: یعنی انجام کارهایی که به چشم می‌آید. اما این نوع مشاغل همانند خط تولید نیستند که دائما در حال ایجاد خروجی باشند.
- اینکه تعداد افراد کمتری به کار عمیق می‌پردازند برای کسب و کارها خبر بدی است، چون باعث کاهش توانایی آنها در خلق ارزش می‌شود. اما برای افرادی که توانایی کار عمیق دارند خبر خوبی خواهد بود، چون کار آنها ارزش بیشتری خواهد یافت.
فصل سوم: کار عمیق معنابخش است
- در مشاغلی مثل آهنگری و به طور کلی در صنعتگری، تعریف کاری که انجام می‌شود راحت، اما انجام آن دشوار است. اما در مشاغلی از جنس کار عمیق، تعیین اینکه دقیقا چه کاری در حال انجام است و توضیح اینکه جنس کار فعالین این حوزه چه تفاوتی با هم دارد کار سختی است. این نباید باعث شود که کارهایی از جنس کار عمیق نادیده گرفته شوند.
- اهمیت کار عمیق از نظر عصب‌شناسی: بررسی‌ها نشان می‌دهد که آنچه ما انتخاب می‌کنیم تا روی آن تمرکز کنیم و آنچه انتخاب می‌کنیم که نادیده بگیریم، نقش زیادی در کیفیت زندگی ما دارد. کسی که مبتلا به یک بیماری سخت شده، اگر صبح که بیدار می‌شود به جای فکر کردن به روند دشوار درمان بیماری، به کارهای دلچسبی که در طول روز قرار است انجام دهد فکر کند، مثلا به دیدن فیلم، پیاده‌روی و یک نوشیدنی عصرگاهی، بهتر می‌تواند با بیماری مبارزه کند.
می‌گن ذهن رها و آزاد، محل کار شیطانه. اگه روی کاری متمرکز نباشید، ذهن شما تمایل داره به مشکلاتی که ممکنه تو زندگی باهاش مواجه بشید فکر کنه و نه به چیزهایی که در حال حاضر خوب پیش می‌رن. روزی که در اون فقط به کارهای سطحی می‌پردازید، از دید عصب‌شناسی احتمالا یه روز ناراحت‌کننده برای ذهن شما خواهد بود، حتی اگه اون کارهای سطحی به ظاهر بی‌ضرر و جالب باشن.
- یکی از شناخته‌شده‌ترین روان‌شناسان دنیا معتقده، بهترین لحظات یک شخص معمولا زمانیه که برای رسیدن به چیزی دشوار و ارزشمند، خودش رو از نظر فیزیکی یا ذهنی تحت فشار قرار میده. او به این موقعیت ذهنی میگه "flow"، اصطلاحی که با انتشار کتابی به همین نام توسط او مشهور شد.
- کار کردن هم می‌تونه حالتی مثل flow ایجاد کنه و به این ترتیب باعث ایجاد لذت بشه، چون باعث میشه شخص فقط روی کاری که داره انجام میده متمرکز باشه و خودش رو در اون غرق کنه. در حالیکه در زمانهای فراغت، معمولا شخص باید تلاش زیادی کنه تا راهی برای لذت بردن پیدا کنه.
- ارتباط بین کار عمیق و flow روشنه. کار عمیق فعالیتی هستش که می‌تونه شخص رو در وضعیت flow قرار بده. در واقع، همه‌ی چیزهایی که باعث میشن وضعیت flow در شخص ایجاد بشه، نظیر تمرکز کامل ذهنی و غرق شدن در فعالیتی که در حال انجامش هست و ... همگی از نشانه‌های کار عمیق هم هستند.
- در فرهنگ جاری ما، تاکید زیادی روی مشخصات شغل وجود داره. این طرز فکر که «ویژگی‌های حرفه‌ای که شما انتخاب کردید، تعیین‌کننده‌ی رضایت شغلی شما خواهد بود» باعث وسواس ما در ارائه‌ی توصیه‌ی «علاقه‌ات رو دنبال کن» شده. اما چیزی که بهش توجه نمیشه اینه که کیفیت کاری که انجام میشه می‌تونه مبنای رضایت قرار بگیره و نه جنس کار. یه چرخ چوبی ممکنه خودش چیز خیلی خاصی نباشه، اما فرآیند ساخت و کیفیت نهاییش می‌تونه باعث افتخار برای سازنده‌اش باشه.
Introduction
- In the forty-four-year period between 1969 and 2013, Woody Allen wrote and directed fourty-four films that received twenty-three Academy Award nominations, an absurd rate of artistic productivity. Throughout this period, Allen never owned a computer, instead completing all his writing, free from electronic distraction, on a German Olympia SM3 manual typewriter.
- J.K Rowling, on the other hand, does use a computer, but was famously absent from social media during the writing of her Harry Potter novels, even though this period coincided with the rise of the technology and its popularity among media figures.
- Deep work, of course, is not limited to the historical or technophobic. Microsoft CEO Bill Gates famously conducted "Think weeks" twice a year, during which he would isolate himself (often in a lakeside cottage) to do nothing but read and think big thoughts.
- Learning something complex like computer programming requires intense uninterrupted concentration on cognitively demanding concepts, the type of concentration that drove Carl Jung to the woods surrounding Lake Zurich. This task, in other words, is an act of deep work. Most knowledge workers, however, as I argued earlier in this introduction, have lost their ability to perform deep work.
- Deep work is not some nostalgic affectation of writers and early-twentieth-century philosophers. It's instead a skill that has great value today.
- There are two reasons for this value. the first has to do with learning. ... To remain valuable in our economy, therefore, you must master the art of quickly learning complicated things. This task requires deep work. If you don't cultivate this ability, you're likely to fall behind as technology advances. The second reason...if what you're producing is mediocre, then you're in trouble, as it's too easy for your audience to find a better alternative online. ... To succeed you have to produce the absolute best stuff you're capable of producing, a task that requires depth.
- The real rewards are reserved not for those who are comfortable using Facebook (a shallow task, easily replicated), but instead for those who are comfortable building the innovative distributed systems that run the service (a decidedly deep task, hard to replicate).
- The Deep Work Hypothesis: The ability to perform deep work is becoming increasingly rare at exactly the same time it is becoming increasingly valuable in our economy. As a consequence, the few who cultivate this skill, and then make it the core of their working life, will thrive.
- Three to four hours a day, five days a week, of uninterrupted and carefully directed concentration, it turns out, can produce a lot of valuable output.
Chapter One: Deep Work Is Valuable
- "We are in the early throes of a Great Restructuring". Brynjolsson and McAfee explain early in their book. "Our techologies are racing ahead but many of our skills and organizations are lagging behind." For many workers, this lag predicts bad news.
- As intelligent machines improve, and the gap between machine and human abilities shrinks, employers are becoming increasingly likely to hire "new machines" instead of "new people". And when only a human will do, improvements in communications and collaboration technology are making remote work easier than ever before, motivating companies to outsource key roles to stars-leaving the local talent pool underemployed.
- This great restructuring is not driving down all jobs but is instead dividing them. Though an increasing number of people will lose in this new economy as their skill becomes automatable or easily outsourced, there are others who will not only survive, but thrive-becoming more valued (and therefore more rewarded) than before.
- What makes Brynjolfddon and McAfee's analysis particulalrly useful is that they proceed to identify three specific groups that will fall on the lucrative side of this divide and reap a disproportionate amount of the benefits of the Intelligent Machine Age: 1- The High-Skilled Workers: those who can work well and creatively with intelligent machines. 2- The Superstars: those who are the best at what they do. 3- The Owners: those with access to capital.
- The High-Skilled Workers: Those with the oracular ability to work with and tease valuable results out of increasingly complex machines will thrive. ...The key question will be: are you good at working with intelligent machines or not?
- The Superstars: High-speed data networks and collaboration tools like e-mail and virtual meeting software have destroyed regionalism in many sectors of knowledge work. It no longer make sense, for example, to hire a full-time programmer, put aside office space, and pay benefits, when you can instead pay one of the world's best programmers for just enough time to complete the project at hand. ...If you are in a marketplace where the consumer has access to all performers, and everyone's q value is clear, the consumer will choose the very best. Even if the talent advantage of the best is small compared to next rung down on the skill ladder, the superstars still win the bulk of the market.
- The Owners: As digital technology reduces the need for labor in many industries, the proportion of the rewards returned to those who own the intelligent machines is growing. A venture capitalist is today's economy can fund a company like Instagram, which was eventully sold for a billion dollars, while employing ony thirteen people. When else in history could such a small amount of labor be involved in such a large amount of value?
- Two Core Abilities for Thriving in the New Economy:
1- The ability to quickly master hard things. ...Because these technologies change rapidly, this process of mastering hard things never ends and you must be able to do it quickly, again and again.
2- The ability to produce at an elite level, in terms of both quality and speed. ... If you want to become a superstar, mastering the relevant skills is necessary, but not sufficient. You must then transform that latent potential into tangible results that people value.
- Deep Work Helps you Quickly Learn Hard Things:
To learn hard things quickly, you must focus intensely without distraction. To learn, in other words, is an act of deep work. If you are comfortable going deep, you'll be comfortable mastering the increasingly complex systems and skills needed to thrive in our economy.
- Deep Works Helps You Produce at an Elite Level:
High-Quality Work Produced = (Time Spent) * (Intensity of Focus)
The best students understood the role intensity plays in productivity and therefore went out of their way to maximize their concentration-radically reducing the time required to prepare for tests or write papres, without diminishing the quality of their results. ...It might seem harmless to take a quick glance at your inbox every ten minutes or so. ...That quick check introduces a new target for your attention. Even worse, by seeing messages that you cannot deal with at the moment, you'll be forced to turn back to the primary task with a secondary task left unfinished. .. To produce at your peak level you need to work for extended periods with full concentration on a single task free from distraction.
- There are, we must continually remember, certain corners of our economy where depth is not valued. In addition to executives, we can also include, for example, certain types of salesmen and lobbyists, for whom constant connection is their most valued currency. But at the same time, don't be too hasty to label your job as necessarily non-deep.
Chapter Two: Deep Work Is Rare
- Big trends in business (open office concept, instant messaging, social media presence) today actively decrease people's ability to perform deep work, even though the benefits promised by these trends (e.g., increased serendipity, faster responses to requests, and more exposure) are arguably dwarfed by the benefits that flow from a commitment to deep work (e.g, the ability to learn hard things fast and produce at an elite level).
- The Metric Black Hole:
Even though we abstractly accept that distraction has costs and depth has value, these impacts, as Tom Cochran discovered, are difficult to measure. ...Generally speaking, as knowledge work makes more complex demands of the labor force, it becomes harder to measure the value of an individual's efforts. ...We should not, therefore, expect the bottom-line impact of depth-destroying behaviors to be easily detected. ...Such metrics fall into an opaque region resistant to easy measurement-a region I call the metric black hole.
- The Principle of Least Resistance:
In a business setting, without clear feedback on the impact of various behaviors to the bottom line, we tend toward behaviors that are easiest in the moment. ...Why cultures of connectivity persist, the answer, according to our principle, is because it's easier. There are at least two big reasons why this is true. ..If you work in an environment where you can get an answer to a question or a specific peice of information immediately when the need arises, this make your life easier-at least, in the moment. ...The second reason is that...[for example] If email were to move to the periphery of your workday, you'd be required to deploy a more thoughtful approach to figuring out what you should be working on and for how long. This type of planning is hard.
- Busyness as a Proxy for Productivity:
In the absence of clear indicators of what it means to be productive and valuable in their jobs, many knowledge workers turn back toward an industrial indicator of productivity: doing lots of stuff in a visible manner. ...Knowledge work is not an assembly line, and extracting value from information is an activity that's often at odds with busyness, not supported by it.
- Bad for Business. Good for You:
Deep work should be a priority in today's business climate. But it's not. ...If you believe in the value of depth, this reality spells bad news for businesses in general, as it's leading them to miss out potentially massive increases in their value production. But for you, as an individual, good news lurks. The myopia of your peers and employers uncovers a great personal advantage. Assuming the trends outlined here continue, depth will become increasingly rare and therefore increasingly valuable.
Chapter Three: Deep Work Is Meaningful
- Ric Furrer is a blacksmith. He specializes in ancient and medieval metalworking practices. ...Craftsmen like Furrer tackle professional challenges that are simple to define but difficult to execute-a useful imbalance when seeking purpose. Knowledge work exchanges this clarity for ambiguity. It can be hard to define exactly what a given knowledge worker does and how it differs from another. ...just because this connection between depth and meaning is less clear in knowledge work, however, doesn't mean that it's nonexistent.
- A Neurological Argument for Depth:
The science writer Winifred Gallagher stumbled onto a connection between attention and happiness after an unexpected and terrifying event, a cancer diagnosis. ...The cancer treatment that followed was exhausting and terrible, but gallagher couldn't help noticing, in that corner of her brain honed by a career in nonfiction writing, that her commitment to focus on what was good in her life-"movies, walks, and a 6:30 martini"- worked surprisingly well. ...Her curiosity piqued, Gallagher set out to better understand the role that attention-that is, what we choose to focus on and what we choose to ignore-plays in defining the quality of our life.
- We tend to place a lot of emphasis on our circumstances, assuming that what happens to us (or fails to happen) determines how we feel. ...According to Gallagher, decades of research contradict this understanding. Our brains instead construct our worldview based on what we pay attention to. ... As Gallagher summarizes: "Who you are, what you think, feel and do, what you love-is the sum of what you focus on."
- The idle mind is the devils's workshop... when you lose focus, your mind tends to fix on what could be wrong with your life instead of what's right. A workday driven by the shallow, from a neurological perspective, is likely to be a draining and upsetting day, even if most of the shallow thing that capture your attention seem harmless or fun.
- A Psychological Argument for Depth:
One of the world's best-known psychologists: "The best moments usually occur when a person's body or mind is strertched to its limits in a voluntary effort to accomplish something difficult and worthwhile." He calls this mental state flow (a term he popularized with a 1990 book of the same title).
- Ironically, jobs are actually easier to enjoy than free time, because like flow activities they have built-in goals, feedback rules, and challenges, all of which encourage one to become involved in one's work, to concentrate and lose oneself in it. Free time, on the other hand, is unstructured, and requires much greater effort to be shaped into something that can be enjoyed.
- The connection between deep work and flow should be clear: Deep work is an activity well suited to generate a flow state (... what generates flow include notions of stretching your mind to its limits, concentrating, and losing yourself in an activity-all of which also describe deep work).
- A Philosophical Argument for Depth
In our current culture, we place a lot of emphasis on job description. Our obsession with the advice to "follow your passion", for example, is motivated by the (flawed) idea that what matters most for your career satisfaction is the specifics of the job you choose. In this way of thinking, there are some rarified jobs that can be a source of satisfaction. ...Throughout most of human history, to be a blacksmith or a wheelwright wasn't glamorous. But this doesn't matter, as the specifics of the work are irrelevant. The meaning uncovered by such efforts is due to the skill and appreciation inherent in craftsmanship-not the outcomes of their work. put another way, a wooden wheel is not noble, but its shaping can be.
- Cultivating craftsmanship is necessarily a deep task and therefore requires a commitment to deep work. (deep work is neccessary to hone skills and to then apply them at an elite level-the core activities in craft).
